Web Site กับ วิวัฒนการยุค Web 2.0

         เอกสารในรูปแบบ HTML เป็นเอกสารที่มีคุณสมบัติดี ๆหลายอย่าง หนึ่งในนั้น คือ สามารถแสดงเอกสารออกมาได้เหมาะสมตามสภาพแวดล้อม ยกตัวอย่างเช่น ไม่ว่าหน้าต่างในเวปบราวเซอร์จะมีขนาดเต็มจอ ย่อ เล็ก หรือ ใหญ่ อย่างไร ข้อมูลในเอกสารก็จะปรับตัวให้แสดงในหน้าต่างอย่างครบถ้วนและเหมาะสมกับสภาพขนาดการย่อ ขยาย ของตัวแสดง(Web Browser)อยู่เสมอ โดยที่จะไม่ยอมให้ส่วนใดส่วนหนึ่งถูกบดบัง ไม่เหมือนกับเอกสารรูปแบบอื่นที่มีโอกาสที่ข้อมูล ณ ตำแหน่งของข้าง ข้างบน หรือข้างล่าง อาจโดนบัง(ไม่สามารถแสดง เมื่อมีการย่อ ขยาย หน้าต่างการแสดง)
         เวปไซต์หลาย ๆ แห่งมีการแสดงผลที่สวยงาม น่าตื่นตาตื่นใจ แถมมีระบบการอำนวยความสดวกครบครัน ซึ่งอันนี้ขึ้นอยู่กับนักออกแบบเวปไซต์ว่าอยากให้เวปตัวเองออกมาอย่างไรให้ผู้เข้าชมมีการตอบรับที่ดี
         หลายคนฝันที่จะได้เวปไซต์ที่สวยงาม มีคนเข้าชมเป็นจำนวนมาก และอยากให้เวปไชต์ของตัวเองมีบริการที่หลากหลาย ซึ่งจริง ๆ ก็ไม่ใช่เรื่องยากเกินไปนัก เรามีเครื่องมืออำนวยความสดวกมากมายให้เลือกใช้ขึ้นอยู่กับไอเีดียของแต่ละคน หรืออาจจะพูดได้ว่าฝันให้ไกลไปให้ถึง
         ในยุคแห่ง web 2.0 นี้การมีเวปไซตส่วนตัวไม่ใช่เรื่องยากอีกต่อไป ไม่เหมือนเมื่อสี่ห้าปีก่อนที่ คนที่จะมีเวปได้ต้องเป็นคนที่มีความรู้มาก และมีทุนในการเปิดเวปไซต์ แต่เดียวนี้ บุคคลทั่วไป แม้แต่นักเรียนนักศึกษา ก็มีเวปไซต์ส่วนตัวกันทั้งนั้น ซึ่งเราสามารถเห็นได้ทั่วไปในลักษณะ เวปบล๊อก ซึ่งเป็นเวปไซต์ที่ส่วนใหญ่สามารถสร้างได้ฟรี และมีเครื่องมือที่จำเป็นให้ครบ โดยที่เจ้าของเป็นคนสร้างเนื้อหาบนของตัวเองขึ้นมา แล้วอัปโหลดขึ้น เวปบล๊อกของตัวเอง ถ้าเป็นเมื่อหลายปีก่อนบอกได้คำเดียวว่า ยุ่งยาก ลำบาก &
         การทำเวปไซต์ สมัยก่อน ต้องเช่า โฮสท์ เพื่อเก็บข้อมูลตัวเอง ต้องสร้างเวปไซตท์ในรูปแบบเอกสาร HTML ด้วยตัวเอง โดยใช้ โปรแกรมแก้ไขข้อความ (Text Editor) ทั่วไปเป็นส่วนใหญ่ ข้อมูลจึงค่อนข้างดิบ และไม่ทันสมัย ใช้เวลานานกว่าจะได้เอกสารพร้อมภาพประกอบ ที่จัดหน้าอย่างสวยงามออกมาสักหน้า นอกจากนั้น ก็ต้องรู้จักโปรแกรมถ่ายโอนข้อมูลขึ้นสู่เซิิฟเวอร์ (FTP) เพื่อที่จะอัพโหลด เอกสารของตัวเองไปเผยแพร่ นี่ยังไม่รวมการทดสอบ แก้ไข ซึ่งต้องใช้แรงกาย แรงใจเป็นอย่างมาก จะมาอัพเวปทุกวัน วันละหลาย ๆ เนื้อหา แทบเป็นไปไม่ได้เลย อยากมากก็อาทิตย์ละ หน้าสองหน้า
         ยุคอินเตอร์เน็ต เฟื่องฟู เวป 2.0 ก็เข้ามาทำให้มีการเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ เป็นไปในทางที่ดีขึ้น คนทั่วไปซึ่งเมื่อก่อนเข้าอินเตอร์เน็ตเพื่อเข้าชมเนื้อหาในเวปไซต์ แต่เดี๋ยวนี้ คนเหล่านั้นสามารถเป็ผู้สร้างเนื้อหาให้ บุคคลอื่นมาเข้าชมเนื้อหาเราได้ สิ่งที่กล่าวนี้ไม่จำเป็นต้องมีค่าใช้จ่ายใด ๆ ทั้งสิ้น สิ่งต้องมีคือ การเข้าถึง อินเตอร์เน็ต และความคิดดี ๆ ในการถ่ายทอดเนื้อหาที่ตัวเองถนัึด จากนั้นก็จะมีคนเข้ามาดูเนื้อหาที่เราเป็นผู้สร้างเอง นอกจากนั้นยังเปิดให้ผู้เข้าชมสามารถที่จะใส่การวิจารณ์ (Comment) ให้กับเนื้อหาของเราได้อีกด้วย ในขณะที่เราก็เป็นผู้ชมคนหนึ่งและสามารถเข้าไปให้คำวิจารณ์ เพื่อแลกเปลี่ยนกับเจ้าของเนื้อหาได้ ถ้าเป็นสมัยก่อนนั้น เราสามาถดูเนื้อหาได้อย่างเดียว ชอบ ไ่ม่ชอบ หรือรู้สึกอย่างไรก็สื่อถึงคนผลิตเนื้อหาไม่ได้
         สามารถสรุปได้ว่า ยุคสมัยนี้ เวปไชต์ใน อินเตอร์เน็ต เป็นยุคที่ผู้ชมสารถสร้างเนื้อหาขึ้นมาเอง และแสดงความคิดเห็นแลกเปลี่ยนกันได้เกิดเป็นสังคมย่อย และใหญ่ขึ้นเรื่อย ๆ ทำให้มีเนื้อหามากมายในอินเตอร์เน็ต และที่สำคัญการสร้างเวปไซต์ในโลกไซเบอร์นั้นก็ง่ายดายเสียเหลือเกิน โดยผ่านบริการยอดฮิตอย่างเวปบล๊อก เราจึงมีโอกาสได้สัมผัสเนื้อหาหลากหลายแบบมากมาย ที่ใหม่สด เสมอ

How to to be a good Blog.

         ได้ไปเจอหัวข้อบล๊อก ของ นพ. วัลลภ พรเรื่องวงศ์ เรื่อง "11 วิธี(tips)เขียนบล็อก(blog)สบายๆ สไตล์เรา [C]" ซึ่งน่าสนใจมาก ซึ่งในบล๊อกของท่่าน เขียนถึงวิธีดี ๆ ในการเขียนบล๊อก(ส่วนตัว)ของเรา ให้เป็นที่รู้จักหรืออยากเข้ามาอ่าน.. สามารถดูได้ตามที่มาครับ
         และในอีกแง่มุมของ หก หลักการ ทำอย่างไรถึงจะเขียน บล๊อกออกมาให้ตรึงตรา ตรึงใจ ซึ่งก็น่าอ่านไม่ใช่น้อย สำหรับบล๊ิอกเกอร์หน้าใหม่อย่างผม.. ต้องนำมาปรับปรุงกับบล๊อกของตัวเองซะแล้วครับ ใครอยากอ่านก็ ตามที่มานี้ครับ (จากบล๊อกเดียวกัน)

เจิมบทความแรก ใน บล๊อก แรกของตัวเอง

สวัสดีครับ ผมกระทาชายนาย freemanx ครับมาประเดิมเวป Blog แรกของตัวเองครับผมก็วางแผนการมาก่อนหน้านี้ประมาณ สองเดือนว่าอยากมีเวป Blog แบบที่ชาวบ้านเขามีสักเวปหนึ่งพยายามหาเวลาศึกษาอยู่หลาย ๆ เพลา แต่ก็ไม่ได้สักที มีอันให้ไปทำอย่างอื่นตลอด

ความสนใจอยากทำ Blog ของตัวเองเพราะว่า ในระยะเวลาประมาณ 6 เดือนก่อนหน้านี้ ผมหันไปสนใจกับลินุ๊กส์ (Linux) ที่มีชื่อแปลก ๆ แกมเท่ห์ว่า อูบุนตู (Uuntu) เพราะเคยสัญญากับตัวเองว่าไม่ว่าอย่างไร ชาตินี้ขอศึกษา ลินุกส์ สักครั้งก่อนตาย ซึ่งที่ผ่านมาเห็นลินุ๊กส์นั้นมีแต่ในตำราภาษาอังกฤษ ปวดหัว ที่สำคัญราคา "แพง" ได้ใจ - -" เลยมีแต่คำว่า "เอาไว้ก่อน" ให้กับตัวเอง

วันหนึ่งก็ได้ไปเดินแถวร้านขายหนังสือในห้าง... อุ๊ย !! แม่เจ้า.. ลินุ๊กส์ เพื่อมวลมนุษย์ชาติ อูบุนตู เล่มนิดส์เดี๊ยะ.. สองร้อยกว่าบาท.. -.- เลยตัดสินใจ เอาละวะอย่างน้อยก็ไม่ใช่พันกว่า เลยลองเอามาศึกษา ปรากฏว่า เลิกครับ.. ลินุ๊กส์บ้าอะไร ดูหนังวีซีดี ก็ไม่ได้ (เล่นเกมส์ออนไลน์ไม่ได้ ไม่ได้ว่า)แต่ลงเสร็จ ดูหนัง ฟัง เอ็มพีสาม ไม่ได้ นี่แอบเคืองครับ มันให้ต่อเน็ตให้โหลดวุ่นวาย โหลดมาเสร็จก็ยังต้องทำอย่างนี้อย่างนั้นอีก..ไหนบอกพร้อมใช้..พูดมาได้.. -*- ! เลิกคบจบกันลินุ๊กส์อูบุนตู

ในที่สุดก็ได้มาพบทางสวรรค์ www.ubuntuclub.com ครับพี่น้อง เลยเอาใหม่อีกรอบ และได้มีโอกาสได้เจอกับ สุดยอด อูบุนตูทีค่อนข้างเป็นมิตรกับผู้ใช้จริง ๆ ชื่อ Ubuntu PE ครับ

และแล้วลินุ๊กส์ก็ไม่งอแงกับผมอีกต่อไป.. ส่วนภาระกิจต่อไปก็ศึกษาตามที่เราอยากรู้ต่อไปครับ เป้าหมายคือ ไล่ตามฝันวันวานที่ว่า ตัวเราต้องเก่งลินุกส์ให้ได้ เย้ !! สู้ ๆ นะตัวเรา

ปล. ลำบากมากเลยครับกับแค่การเขียนบทความผมให้มันจัดย่อหน้า